[ تـاریکـیِ مطـلق ]

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

‏انسان‌ها هم شبيه چاه هستند؛
‏مى‌توانند شما را در خود غرق كنند.

‏- احمد حمدى تانپينار؛ فارسیِ سیامک تقی‌زاده

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

ولی من یاد گرفتم اگه تنهایی یه غول باشه، یه غول مهربونه!

-حاتمه‌ رحیمی

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

همه ما

فقط حسرت بی پایان یک اتفاق ساده ایم

که جهان را،

بی جهت، یک جور عجیب جدی گرفته ایم...

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

ﺑﻌﻀﻰ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ
ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻴﻢ..!

#نزار_قبانی

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

وقت های رفتن

درها موجودات بسیار غم انگیزی اند

چون نمی توانند نگهت دارند

و من دلم به اندازه ی تمام درهای غمگین جهان تنگ است.

- سجاد افشاریان

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

اگه می تونستم آخرین روز زندگیم و لحظه مرگم رو خودم انتخاب کنم،
میخواستم تو غروبِ جمعه در یکی از روزهای پاییزی در رشت وقتی که بارون میباره و در خیابونی خلوت و تهی از آدم ها بدون چتر قدم میزنم و در حال بیاد آوردن آخرین تصویر مانده در ذهنم از لبخندِ تمام افرادی که در زندگیم زمانی دوستشون داشتم اتفاق بیفته. و یه آهنگ ملایم پخش بشه.
همین.

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

و درنهایت
هیچ جایی در دنیایش نداریم
مگر‌ در خیالش...

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

پايانى براى قصه ها نيست،
نه بره ها گرگ ميشوند،
نه گرگها سير،
خسته ام از جنس قلابى آدمها!
دار ميزنم خاطرات كسى را كه
مرا آزرده!
حالم خوب است،
اما گذشته ام درد ميكند!


?حسین پناهی

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

آدميزاد نه ناگهان بلكه ذره ذره يك چيزهايى را مى اندازد دور. چيزهايى را كه زندگى كرده بود، عشق ورزيده بود، به راحتى كه نه، با تكه اى از خودش مى اندازد دور. ديگر او را، تو خطاب نمیكند، موهايش را كوتاه نمیكند، شب ها شعر و موسيقى گوش نمیكند، روزها دل از آواز خواندن مى كشد..
آدميزاد، ذره ذره لابه لاى زندگانى مى ميرد، و همه گمان مى كنند ناگهان مُرده است..

#سپیده_امیدی

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

شاید ظاهراً می‌خندیدم یا بازی می‌کردم..
ولی در باطِن کمترین زخمِ زبان
یا کوچکترین پیش آمد ناگوار و بیهوده
ساعت‌هایِ دراز فکر مرا به خود مشغول می داشت
و خودم خودم را می‌خوردم .

صادق هدایت
​