شعر اشعار دو بیتی

[نازلــی]

گاهی سخنم به صد جنون بنویسند
گاه از سر عقل ذوفنون بنویسند

گر از فضلایند به زر نقش کنند
ور عاشق زارند به خون بنویسند

 

[نازلــی]

من کـه قـدر گـهر پاک تـو مـی‌دانستم
ز چـه مـفقود شـدی؟ ای گهر کـانی من

من که آب تو ز سرچشمهٔ دل مـی‌دادم
آب و رنگت چه شد ای لالهٔ نعمانی من؟

 

[نازلــی]

ای دیر ب دست آمده بس زود برفتی
آتش زدی اندر دل و چون دود برفتی
چون آرزوی تنگدلان دیر رسیدی
چون دوستی سنگدلان زود برفتی

 

[نازلــی]

یاری که به نزد او گل و خار یکیست
در مذهب او مصحف و زنار یکیست
ما را غم آن یار چرا باید خورد
کو را خر لنگ و اسب رهوار یکیست


مولانا

 

[نازلــی]

هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی‌قرار من باشی
چراغ دیده شب زنده دار من گردی
انیس خاطر امیدوار من باشی

 

[نازلــی]

ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی … خیام ..

 

[نازلــی]

مَرگ اگر مَرد است گو نَزد ِمن آی
تا در آغو*شَش بِگیرَم تـَــنگ تـَــنگ

مَن از او جـانـی سـتـانم جــاودان
او ز ِمـَن دَلـقی ستـاند رَنـگ رَنـگ

سعدی

 

[نازلــی]

دگر آن شب است امشب
که ز پِی سحر ندارد
من و باز آن دعاها
که یکی اثر ندارد...

#وحشی_بافقی

 

[نازلــی]

یکی از ما دو نفر کشته به دست دگری است
باش تا کار من و عقل به فردا بکشد

زخمی کینه ی من! این تو و این سینه ی من
من خودم خواسته ام کار به اینجا بکشد

#فاضل_نظری

 

[نازلــی]

صنما جفا رها کُن
کَرَم این روا ندارد
بِنِگر به سوی دَردی
که زِ کَس دوا ندارد

زِ فلک فُتاد طشتم
به مُحیطْ غَرقه گشتم
به درونِ بَحْر جُز تو
دلم آشنا ندارد

_مولانا