گم شدگان برای همیشه

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

بعضی وقتا فکر میکنم اونقدر دارم برای
زندگی میجنگم،
که وقتی برای زندگی کردن ندارم!​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

من هم مانند شما آقای کافکا دلم می‌خواهد از جهان سراسر دروغ بیرون بزنم جهانی که در آن حقیقت را از هیچکس نمی‌توان شنید. تنهایی من از دیگران نبود ازخودم بود و بس.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

زندگی تغییرِ مدامِ همین چیزهایی است که توی دل و قفسه‌ سینه‌ات حس می‌کنی و پزشک‌ها از آن هیچ سر در نمی‌آورند؛ مثلاً دیروز توی دلت کلی پروانه‌ داشته‌ای و امروز یک تکّه سنگ بزرگ داری که هنوز نمی‌دانی از جنسِ بغض‌های خشک‌شده است یا دلتنگی‌های سنگین.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

من جدی زاده شده بودم و با جدیت تمام تلاش کردم که دیگر جدی نباشم، که زندگی کنم، که ابداع کنم. خودم خوب می‌دانم چه میگویم. اما با هر تلاش دوباره دیوانه میشدم، به حریم امن سایه هایم میگریختم، به دامان کسی که نه میتوانست زندگی کند و نه از دیدن زندگی دیگران رنج میبرد.
‏
[ساموئل بکت]​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

ما هنوز اولِ قصه‌ایم،
پس چگونه طعمِ گس‌ پایانِ تلخ را
تجربه کرده‌ایم؟
=))​

 

[Lidiya]

برای کسی که از رنج روحی شدید در عذاب است، درد جسمانی تمامی مفهوم خود را از دست می‌دهد…!

#آرتور_شوپنهاور​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

در اولین بار گریه کردم،
بعدش خو گرفتم و کنار آمدم.
انسان با همه‌چیز کنار می‌آید.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

می‌دانم که نمی‌شود. به دفعات زمین می‌خورم.‌ پر تکرر بلند می‌شوم.‌ دوباره زمین می‌خورم و این چرخه‌ را هزارباره ادامه می‌دهم. خستگی دیگر در دایره‌ی لغاتم جای زیادی ندارد. ‌بی‌حسی ‌تنها حس غالب شده و‌ تنها واژه‌ی آشنای من است. فقط می‌دانم که باید حرکت کنم، که سکون، مرگ من است.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

تنهایی از محدود لذت هایی ست
كه نمی توانی
با دیگری قسمتش كنی...​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

آدم نمیتونه همینجور الکی تسلیم شه. مخصوصا وقتی برمیگرده نگاه میکنه میشمره چقدر معجزه رخ داده. چقدر شب صبح شده. چقدر سیاهی مونده به زغال و دامنشو ول کرده. آدم نمیتونه شرمنده‌ی خودش شه و بعد یه عمر با این شرمندگی زندگی کنه.

- نازنین‌ هاتفی