You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
دلنوشته [ مهدیه لطیفی ]
- نویسنده موضوع Diako
- تاریخ شروع
جهان جادویی ست
می آیی
جادوگری می کنی
زندگی چیز بهتری می شود
می روی
جادوگر می شوم
می نشینم ورد می خوانم
فوت می کنم به عکس هات
فال می گیرم
...
نمی خواهی اگر شب ها گردِ خانه ات بگردم
بگو خدا رحم کند
جارو ها پرواز نکنند!
می آیی
جادوگری می کنی
زندگی چیز بهتری می شود
می روی
جادوگر می شوم
می نشینم ورد می خوانم
فوت می کنم به عکس هات
فال می گیرم
...
نمی خواهی اگر شب ها گردِ خانه ات بگردم
بگو خدا رحم کند
جارو ها پرواز نکنند!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
این بار
با بوسه ای
یا با "چقدر دلم برایت تنگ شده بود" ی
نیامدی هم،
نیامدی!
همین که اسمم را که صدا بزنی
تک واژه...
بی پیش...
مثل اولین بار که صدایم زدی
بی پس...
...
دوباره بی اراده لبخند میزنم
دوباره مادر می پرسد: وا!... به چه می خندی!؟
و دوباره می گویم:
جانِ دلم!
با بوسه ای
یا با "چقدر دلم برایت تنگ شده بود" ی
نیامدی هم،
نیامدی!
همین که اسمم را که صدا بزنی
تک واژه...
بی پیش...
مثل اولین بار که صدایم زدی
بی پس...
...
دوباره بی اراده لبخند میزنم
دوباره مادر می پرسد: وا!... به چه می خندی!؟
و دوباره می گویم:
جانِ دلم!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
دلشوره ها دروغ نمی گویند
هر بار از سایه ی زنی
که مرا بیشتر از او دوست داشتی!،
ترسیدم
چندانی نکشید
که سایه ی سرش بر دیوار
تور درازی درآورد!...
شبیه سایه ی خنجر
در دست کاکا
بر پشت داش آکل
در دست تو و آن سایه ی تور به سر
بر پشت من
دلشوره های من زنان شهر را، عروس
زنان شهر را، مادر
زنان شهر را، عشق
می کنند!
و عشق می کند آینده
که مرا
آرزو به گور برده
در گور بخواباند
هر بار از سایه ی زنی
که مرا بیشتر از او دوست داشتی!،
ترسیدم
چندانی نکشید
که سایه ی سرش بر دیوار
تور درازی درآورد!...
شبیه سایه ی خنجر
در دست کاکا
بر پشت داش آکل
در دست تو و آن سایه ی تور به سر
بر پشت من
دلشوره های من زنان شهر را، عروس
زنان شهر را، مادر
زنان شهر را، عشق
می کنند!
و عشق می کند آینده
که مرا
آرزو به گور برده
در گور بخواباند
آخرین ویرایش توسط مدیر:
شوق یعنی:
تو که برمی گردی مدرس، همت، صیاد...
من مسیر دیدنت را به حافظه شهر ریخته ام.
من اطمینان را با انتظار عوض کرده ام.
اطمینان یعنی:
تو که برمی گردی،
من تفأل زده ام من مسیر ب*غل کردنت را.
پشت در خانه ات تمرین کرده ام،
وقتی خانه نبودی.
معجزه ها ساده رخ نمی دهند،
اما حتماً رخ می دهند.
تو رخ می دهی.
تو که برمی گردی مدرس، همت، صیاد...
من مسیر دیدنت را به حافظه شهر ریخته ام.
من اطمینان را با انتظار عوض کرده ام.
اطمینان یعنی:
تو که برمی گردی،
من تفأل زده ام من مسیر ب*غل کردنت را.
پشت در خانه ات تمرین کرده ام،
وقتی خانه نبودی.
معجزه ها ساده رخ نمی دهند،
اما حتماً رخ می دهند.
تو رخ می دهی.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
رسم است
و جز این
قرآن خدا غلط می شود انگار
همین که هر بار
دو دقیقه مانده به دست هایت
ساعت می ایستد
و ساعت ساز می میرد!
...
می بینی!؟
بس که راس ِ ل*ب به ل*ب شدن با کاسه ها
تشنگی ماندنی شده است
به تمام آب ها
به تمام دست ها
شک دارم
خستگی ام را تازه نکن
از تو تا من سال های نوری راه است
که به هفته نکشیده
کاسه کوزه ها را می شکنیم
و ساعت ساز
نمی تواند ما را به هم برساند!
و جز این
قرآن خدا غلط می شود انگار
همین که هر بار
دو دقیقه مانده به دست هایت
ساعت می ایستد
و ساعت ساز می میرد!
...
می بینی!؟
بس که راس ِ ل*ب به ل*ب شدن با کاسه ها
تشنگی ماندنی شده است
به تمام آب ها
به تمام دست ها
شک دارم
خستگی ام را تازه نکن
از تو تا من سال های نوری راه است
که به هفته نکشیده
کاسه کوزه ها را می شکنیم
و ساعت ساز
نمی تواند ما را به هم برساند!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
شوق یعنی:
تو که برمی گردی مدرس، همت، صیاد...
من مسیر دیدنت را به حافظه شهر ریخته ام.
من اطمینان را با انتظار عوض کرده ام.
اطمینان یعنی:
تو که برمی گردی،
من تفأل زده ام من مسیر ب*غل کردنت را.
پشت در خانه ات تمرین کرده ام،
وقتی خانه نبودی.
معجزه ها ساده رخ نمی دهند،
اما حتماً رخ می دهند.
تو رخ می دهی.
تو که برمی گردی مدرس، همت، صیاد...
من مسیر دیدنت را به حافظه شهر ریخته ام.
من اطمینان را با انتظار عوض کرده ام.
اطمینان یعنی:
تو که برمی گردی،
من تفأل زده ام من مسیر ب*غل کردنت را.
پشت در خانه ات تمرین کرده ام،
وقتی خانه نبودی.
معجزه ها ساده رخ نمی دهند،
اما حتماً رخ می دهند.
تو رخ می دهی.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
گریه
آخرین چیزی ست که باقی می ماند
و بغض
یکی مانده به آخری ست
و امید
پیش از بغض
می ترکد
من این مرحله ها را
مثل مسیر خانه تا دانشگاه
مثل مسیر حول حالنا تا یلدا
کوچه به کوچه از برم
این کوچه ها
هر شب
پر از بادکنک هایی ست
که یکی یکی می ترکند
اول امید
بعد بغض
و گریه آخرین چیزی ست که...
آخرین چیزی ست که باقی می ماند
و بغض
یکی مانده به آخری ست
و امید
پیش از بغض
می ترکد
من این مرحله ها را
مثل مسیر خانه تا دانشگاه
مثل مسیر حول حالنا تا یلدا
کوچه به کوچه از برم
این کوچه ها
هر شب
پر از بادکنک هایی ست
که یکی یکی می ترکند
اول امید
بعد بغض
و گریه آخرین چیزی ست که...
آخرین ویرایش توسط مدیر:
اشتراک گذاری:
کی این تاپیک رو خونده
(کل خوانندگان: 1)