️نگاه شی و کالاگونه به انسان، ناچار فرد را به این نتیجه میرساند که خود فرد نیز کالاست،
انسان را میفروشد و میخرد. در نتیجه با بروز اولین علائم پیری و فرسودگی در خود، احساس بیارزشی میکند.
این نگاه ویرانگر است. انسانی که به خود به عنوان کالا نگاه میکند دیر یا زود خود را از پا در میآورد!
چون حتی اگر زیباترین و بهترین و باهوشترین و عاقلترین باشد، چون ایام پیری و شکستی و از دستدادن تواناییهای جسمی و ذهنی-روانی فرا میرسد، رنجی که میبرد چند برابر کسی است که از آغاز خود را شخص میدیده اما ظاهر زیبا و هوش و عقلی آنچنان هم نداشته!
️ انسان به تنهایی هدف است و نگاه کالاگونه فرد را دیر یا زود از پا در میآورد.
هنگامی که من فرزند اول هستم باید بدانم میلی در من به اداره کردن، به کنترل، به مسئولیت، به نوعی رهبری، به نوعی مواظبت و مراقبتِ بزرگسالانه از دیگران وجود دارد.