دلنوشته [ نزار قبانی ]

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



دلم را که مرور میکنم

تمام آن از آن توست...

فقط نقطه ای از آن خودم،

روی آن نقطه هم

میخ میکوبم

و قاب عکس تو را می آویزم.



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



روزی که به مردی برخوردی

که یاخته های تنت را به شعر بدل کند،

و با پیچش موهایت شعر بسازد،

روزی که به مردی برخوردی،

که قادرت کند مثل من

با شعر حمام کنی،

سرمه بکشی،

و موهایت را شانه کنی،

آن روز می‌گویم، تردید نکن!

با او برو؛

مهم نیست مال من باشی یا او

مهم این است مال شعر باشی...



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



و عرب ها

روزی خواهند دانست

که پیامبری را کشتند

آنها حتما یک روز می فهمند

که پیامبری را کشتند

مردی که یک زن را پیامبر بداند حتما خدایی است که عینک جنسیت را از چشم هایش برداشته است

وقتی کیفش را

از میان خرابه های انفجار به دستم دادند

و من پاسپورت

بلیط هواپیما و ویزایش را دیدم،

دانستم که با بلقیس زندگی نمی کردم!

من همسر یک رنگین کمان بودم!



وقتی زن زیبایی می میرد،

زمین تعادل خود را از دست می دهد!

ماه صدسال عزای عمومی اعلام می کند

و شعر بیکار می شود.



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



می خواهم عاشق شوم

تا دنیا را تبدیل به پرتقال کنم

و آفتاب را بدل به فانوسی برنجی

می خواهم عاشق شوم

تا پایان دهم

پلیس را...

مرزها را...

بیرق ها را...

زبان ها را...

رنگ ها را...

نژادها را...

محبوب من،

می خواهم تنها برای یک روز

دنیا را بگردانم تا جمهوری احساس را بنا کنم !



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



عشق‌ ات، محبوب من!

همچون هوا مرا در بر می‌ گیرد

بی آن‌ که دریابم.

جزیره‌ ای‌ ست عشق تو

که خیال را به آن دسترس نیست

خوابی‌ست ناگفتنی...تعبیرناکردنی...

به‌ راستی عشق تو چیست؟

گل است یا خنجر؟

یا شمع روشنگر؟

یا توفان ویرانگر؟

یا اراده‌ ی شکست‌ ناپذیر خداوند؟

تمام آن‌ چه دانسته‌ ام همین است:

تو عشق منی

و آن‌ که عاشق است

به هیچ چیز نمی‌ اندیشد.



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



ای که چون زمستانی

و من دوست دارمت

دستت را از من مگیر

برای بالا پوش پشمین‌ ات

از بازی‌های کودکانه‌ ام مترس.

همیشه آرزو داشته‌ ام

روی برف، شعر بنویسم

روی برف، عاشق شوم

و دریابم که عاشق

چگونه با آتش برف می‌سوزد!



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



وقتی‌ که‌ پُشت‌ِ فرمان نشسته ام
و سَرت را‌ روی‌ شانه‌ هایم می گذاری
ستار‌گان‌ از مدارشان‌ می‌گریزند!
آرام‌ پایین‌ می‌ آیند
بر شیشه‌ها سُر می‌خورند،
ماه‌ فرود می آید تا بر شانه ات بنشیند
در این هنگام سخن‌ گفتن‌ زیباست‌...
سکوت‌ هم‌!
حتی گُم‌ شدن‌ در جاده‌های‌ زمستان،
و راه‌های‌ پَرت‌ِ بی‌تابلو هم
دلپذیرست...

| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



ساده‌دلانه گمان می‌کردم

تو را در پشت سر رها خواهم کرد

در چمدانی که باز کردم، تو بودی

هر پیراهنی که پوشیدم

عطرِ تو را با خود داشت

و تمام روزنامه‌های جهان

عکس تو را چاپ کرده بودند

به تماشای هر نمایشی رفتم

تو را در صندلی کنار خود دیدم

هر عطری که خریدم،

تو مالک آن شدی

پس کی؟

بگو کی از حضور تو رها می‌شوم

مسافر همیشه همسفر من...؟



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



کس نبود که فال قهوه‌ی مرا بگیرد

و نداند که تو محبوبِ منی!

کس نبود که در دستم کف‌ بینی کند

و حروف چهارگانه‌ ی نامت را کشف نکند...!

هر چیزی را می‌ توان تکذیب کرد

جز رایحه‌ی زنی که دوست می‌ داریم

همه چیز را می‌توان پنهان داشت

جز گام‌ های زنی که در درونِ ما می‌پوید.



| نزار قبانی |

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان



باور نداشتم که زنی بتواند

شهری را بسازد و به آن

آفتاب و دریا ببخشد و تمدن.

دارم از یک شهر حرف میزنم!

تو سرزمین منی!

صورت و دست های کوچکت،

صدایت،

من آنجا متولد شده ام

و همان جا می میرم!



| نزار قبانی |